Είναι η πρώτη φορά που είδα τους Electric Litany ζωντανά και αυτό έτυχε να είναι στο Λονδίνο, στο The Finsbury, μία αγαπημένη γωνιά που φιλοξενεί ζωντανά καλλιτεχνικά δρώμενα στο βόρειο, παγωμένο Λονδίνο. Δεν πρόκειται να σας γράψω ένα live report με την κλασική και ξεπερασμένη πλέον μορφή του, ούτε να σας δώσω τη λίστα τραγουδιών, μήτε να γράψω για τη συνεργασία του συγκροτήματος με τον Alan Parsons. Σκεφτόμουν αρκετές ημέρες τι είναι αυτό που είδα εκείνο το βράδυ από τους Electric Litany (αποτέλεσμα αυτού και η αργοπορημένη αναφορά), σκεφτόμουν μεταξύ των άλλων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, όπως τα φωνητικά και τις μελωδικές γραμμές, αλλά κατέληξα σε μία γενικότερη θεώρηση που αφορά την αντιμετώπιση της καλλιτεχνικής πρότασης του συγκροτήματος. Αυτή η θεώρηση έχει να κάνει με την αποκάλυψη του καλλιτέχνη στη ζωντανή παρουσίαση της πρότασής του. Αυτή η αποκαλυπτική διάθεση είναι ακριβώς η βαθειά ουσία της τέχνης και η έναρξη της δημιουργίας του μύθου. Κόντρα στις επιταγές της εποχής με τα στημένα αστραφτερά πρόσωπα και τα αποστειρωμένα θεάματα, οι Electric Litany αποκαλύφθηκαν σε όλους εμάς που παραβρεθήκαμε εκείνο το βράδυ στο Finsbury. Μία αποκάλυψη που είναι η ουσία της δημιουργίας, όπως αυτή έχει εκφραστεί απόλυτα και ενδεικτικά στο ρεμπέτικο, στα blues, στη rock και σε όποια άλλη μουσική και μη πρόταση προκαλεί ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα. Συμπεραίνω πως το όνομα του συγκροτήματος δεν είναι τυχαίο. Όντως παράγεται ηλεκτρισμός· το βράδυ εκείνο είδα μία καλλιτεχνική λιτανεία και μία αποκάλυψη των μελλουμένων όπως μόνο η τέχνη μπορεί να κάνει. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι στο μέλλον το συγκρότημα αυτό θα εισέρχεται όλο και βαθύτερα στην ουσία του και στην ουσία μας, όλο και περισσότερες ηλεκτρισμένες λιτανείες θα τινάζουν τα μόρια του αέρα. Καταλήγω να χρησιμοποιώ τον όρο Rock για ό, τι παράγει ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αυτή η πηγή ηλεκτρισμού είναι η μεγαλύτερη ανάγκη της εποχής μας και κάθε εποχής.
marginalpunkie
